مرد کوچک من

تمام دنیای من این مرد کوچکه.تمام هستیم و تمام نفسم فقط و فقط این وروجکه 

 روزی چندین بار باهم دعوامون میشه.چندین بار آشتی می کنیم و صدها بار همدیگه رو می بوسم.روزهامون همینطوری میگذره و من همچنان در این فکرم که این روزها دیگه بر نمی گرده.پسرکم داره روز به روز قد می کشه و درکش از دنیای واقعی بیشتر میشه و من هنوز گاهی با نگاه به آریانم از ذهنم میگذره:

یعنی منم بزرگ شدم.منم مادر شدم.

چقدر چند سال پیش برام دور  بود و می گفتیم کو تا اون موقع؟؟؟ ولی اون موقع به همین زودی رسید و خیلی زودتر از اونی که فکرش رو می کنم داره میگذره.

خوشحالم که مامان این فرشته دوست داشتنیه خودمم.

خدایا تو رو به خاطر آریانم و البته بابای خوبش هزاران بار شکر.

یه شب که تازه اینترنت پرسرعتمون وصل شده بود  داشتم تو نت  گشت و گذار میکردم که خیلی اتفاقی با نی نی وبلاگ آشنا شدم.اول وبلاگ ساختم و بعدش چند تا وبلاگ و مرور کردم و دستم اومد که باید چی بنویسم و از کجا بنویسم. و گاهی فکر می کنم که چقدر خوب شد که اینجا رو پیدا کردم تا لحظه لحظه های رشد عزیزترینم رو توش ثبت کنم .

چقدر خوبه که دوستهای خیلی خوبی پیدا کردم که اگه گاهی دیر میام به اینجا با خودم فکر می کنم که نگرانم میشن

همتون رو خیلی دوست دارم و برای همتون آرزوی روزهایی شاد و آینده ای روشن برای همه کوچولوهامون آرزو می کنم.

منم از این عزیزانم دعوت می کنم تو این مسابقه شرکت کنن:

زهراجون مامان امیرعلی شیرین گندمک مامان و بابا

مامان گل خورشیدجون

مامان گل بهار آغاز عشقی بی تکرار